Oeps. Ik verdenk mezelf ervan in een millenial te veranderen want ik vergeet steeds dit blogje aan te vullen. Voor de liefhebbers en daarmee bedoel ik in de eerste plaats ons meme, een greepje van wat ik dit voorjaar op sociale media gooide:

24 januari

9u54. Ik sta op een perron tussen jonge gasten met zelfgeschreven pancartes.

Ze luisteren naar Green Day en ze lijken verkleed als wij in de jaren negentig. (Eentje heeft zelfs een sputterende discman bij, want Green Day moet je op cd beluisteren. Wees stil mijn hart.)

Spijbelaars naar het schijnt.

In de trein hebben ze een vurige discussie over climate versus profit, over welke politieke maatregelen zinvol zouden zijn, over hoe ze verdere actie zien.

In vaktermen heet dit geloof ik een krachtige leeromgeving.

Ik sta al tien jaar voor de klas te vertellen over democratie. Geloof mij: hier kan geen uitstapje naar het parlement tegen op.

Ze stappen af met hun kartonnen borden, de straat op.

Om spijbelende politici te leren wat ze op school niet hebben meegekregen.

We mogen allemaal ons pollen kussen met deze jeugd van tegenwoordig.

Als ze mij nog eens vragen wat ik doe voor het klimaat, zeg ik: stoppen met voor de klas de maatschappij te staan bevestigen.

Het is 2019.

Het is te zot om tegen jonge mensen te zeggen dat gewoon gewoon doen al zot genoeg is.

Solidair a.f. met #youthforclimate

#teachersforclimate

24 februari

Klimaatspijbelaars tegen elkaar bezig horen op de trein, een mens kan dat gewoon worden. Naast mij een minidebat over het signformyfuture-initiatief. Voors. Tegens. Kanttekeningen. Suggesties. Ik wou dat ik het kon opnemen. Ik vink mentaal de vakoverschrijdende eindtermen aan die hier door de wagon vliegen. Wie zich zorgen maakt om verloren leertijd kan op beide oren rusten.

Het zou de droom moeten zijn van iedere democraat: een generatie op straat die duidelijk nog heel wat politiek vertrouwen heeft en volop wil meedenken.

Dat zijn tienduizenden gemotiveerde jonge mensen, nog meer over de grenzen heen.

Wat willen we eigenlijk dat ze leren? Wat willen we dat ze onthouden van deze weken, maanden van collectief actievoeren?

Wat een joekel van een leerkans.

En zoals wel meer levenslessen, zullen ze het op school niet leren.

.

7 maart

Gewoon een vraag aan iedereen die bekommerd is om leeropportuniteiten en zo: wat willen we dat die gasten onthouden?

De bakken online haat?

De eindeloze commentaren over persoonlijk consumptiegedrag van tieners?

Dat ze marionetten zijn in een complot?

Dat ze maar klimaatwetenschapper moeten worden dan?

Dat het de mensen zijn of de bomen? (goeike)

Dat politici hun handen gebonden zijn omdat ze – dit is ook een mooie- het grotere plaatje zien?

Dat spijbelen geen geijkt actiemiddel is als je je zorgen maakt om je toekomst en daarin gelijk krijgt van een hele gemeenschap van wetenschappers?

Wat zijn we van plan eigenlijk met het politiek vertrouwen van een generatie? Het is maar een vraag hoor.

Vandaag hier in Louvain la Neuve. Met de steun van le corps scientifique van de UCL.

21 april

Zaligen hoogdag, zei ons oma. En ik vond haar de liefste. Ze had eitjes verstopt en ieder kreeg een mandje. Als opa met de klok rammelde mochten we vertrekken. Ik had met hevige tegenzin een knellend pastel bloemenbloesje aan en vernederende frommelsokken, die niet aangepast waren aan een ernstige zoekoperatie. Maar ons moeder vond dat schoon. Op de tafel stonden kartonnen eendjes met wiebelhoofden, die ons oma “de peepees” noemde. En ze propte ons vol eten. En de koers was op tv. En toen was het voorbij. Nog een stuk of wat Napoleonbollen voor onderweg. En ik hoef mijn ogen niet eens toe te doen om daar terug te zijn. Een Happy Easter gewenst, als ik u daar plezier mee doe en anders gewoon een mooie dag om te onthouden.

12 juni

Ik deel vandaag met een zwaar hart dit briefje van mijn zus (vertaling onderaan):

The sun shone brightly today in Lesvos. Way too brightly for such a dark, dark day. Seven people died in a shipwreck a few miles off the Greek coast this morning, two children and five adults. How I wish that those who voted for anti-immigration policies in the European elections could have been there this morning; to see the survivors get off the bus that dropped them in Moria camp. To notice the ones that were barefoot, the ones that were soaking wet, the ones that looked right through you; dazed and confused and (I can only presume) stuck between being glad to be alive, terrified, and shattered to pieces over those who did not make it. Today we mourn the loss of 7 lives; people who took a chance on giving their kids a better life; but found their courage and hope could not win the battle with inhumane migration policies and a dangerously overloaded dinghy. Text in the image: “You can close your borders, block your ports and your rivers; but songs travel on foot, secretely, hidden inside closed hearts”.

Today we mourn the songs that were silenced by the sea. Tomorrow we rise up and continue the fight. #SafePassage

Tekst van Caroline Willemen, field coordinator op Lesbos. Artsen zonder Grenzen verzorgt er de honderden kinderen van Moria in een field hospital en biedt psychologische zorg aan mensen die slachtoffer werden van marteling voor of tijdens hun vlucht.

“De zon scheen vrolijk vandaag in Lesvos. Veel te vrolijk voor zo’n donkere, donkere dag. Zeven mensen stierven vanmorgen in een bootongeluk enkele kilometers voor de Griekse kust. Twee kinderen en vijf volwassenen. Ik wou dat de mensen die stemden voor anti-immigratiebeleid in de Europese verkiezingen hier vanmorgen hadden kunnen zijn, om te zien hoe de overlevers van de bus stapten die hen afzette in het kamp in Moria.

Om diegenen te zien die geen schoenen droegen, diegenen die doorweekt waren, diegenen die recht door je heen keken; verdoofd en verward en (ik kan alleen maar vermoeden) iets voelden tussen opluchting dat ze het overleefd hadden, vreselijke angst en kapot zijn van verdriet om wie het niet haalde. Vandaag rouwen we om het verlies van 7 levens; mensen die hun kans waagden om hun kinderen een beter leven te geven; maar wiens moed en hoop het niet konden winnen van een onmenselijke migratiepolitiek en een gevaarlijk overladen sloep.

Op het prentje staat: “Je kan je grenzen sluiten, je havens en rivieren blokkeren, maar liedjes reizen te voet, in het geheim, verstopt in je hart”.

Vandaag rouwen we om de liedjes die het zwijgen opgelegd werden door de zee. Morgen staan we op en we strijden verder.”

#safepassage

14 juni

soms he 🙄🙄

20 juni

Ja mannekes. Eindeschooljaarvermoeidheid. Het is een dingetje. Moeder haalt elke dag een vierjarige op van school die binnen de minuut ambras maakt over het meegebrachte vieruurtje. Snikken van huuuuu. Crescendo als er in de gietende regen niet gestopt wordt bij de speeltuin. Als moeder vervolgens in de winkel vierkant blijft weigeren om een tandenborstel/shampoo/koekjes/yoghurtjes/ijsjes/whatever van Anna en Elsa te kopen, is de maat vol. Huilen met lange halen op de vloer van de winkel.

Een onbekende dame bij de groenten snuift en legt moeder uit dat het aan haar vrije opvoeding ligt. Een even onbekende meneer drukt moeder op het hart dat ze moet doen alsof ze niets hoort.

Moeder haalt diep adem en raapt de puk op.

Kom puk, we gaan naar huis.

Puk haalt diep adem en schreeuwt dat ze niet naar huis wil.

16u25

Puk: NEEEEEEE!!! IIIIIIIIIIEEEEEH IK BEN NI MOEEEEE IK BEN NI MOEEEEEEEE!!! HUUUUU! IK BEN NOOOOIT MOOEEEEEEEE!

Letterlijk 16u26

Puk: ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

18u22

Puk: Maar mama, ik was maar alsof-moe hoor.

Er zijn nogal veel alsof-dingen in ons leven tegenwoordig.

P.S.: Vandaag deed ik eventjes mijn ogen toe en toen was ik even alsof-opdevlucht met een puk van vier jaar. Niet dat ik het me kan voorstellen. Het is een mooie dag om een hart of een centje onder de riem te steken van het Burgerplatform, die elke dag zo indrukwekkend bewijzen dat politiek zoveel meer is dan een stembusgang en wie er al dan niet in het pluche belandt.

Www.bxlrefugees.be/nl/donate/

#worldrefugeeday #bedinforrefugees

24 juni

Dingen die nooit teleurstellen: 1) de map met een schooljaar vol tekeningen van puk 2) de juf die consequent noteert wat er volgens puk getekend is.

In dit geval werd er geschilderd op muziek.

De tonen van “Conquest of paradise” inspireerden tot: “Er is een kwal in het water. En dat was alles.”

Aaaaah ❤️

27 juni

Zéér luchthartige mededeling ten behoeve van de jonge ouder die al eens graag een salopetje draagt 😊

28 juni

Tot zover de tweede kleuterklas.

Seg. Eeheej. Gastjes.

Ca suffit zenne.

Ik zou eens graag rustig met mijn ogen kunnen knipperen zonder dat dat kind in de tussentijd twee kledingmaten groeit.

Volgens de juf hebben we, tenminste tussen 8u20 en 15u25 een verlegen dromer.

Aah liefste pukkie, dikke vriend, gij klein stukske buskruit. Ge zit zo vol vuur en lievigheid. Ik wou dat ik alle dagen kon vasthouden. Alles in een doosje en goed dicht en verstoppen onder mijn hoofdkussen. Gelijk vroeger. Al weet ik amper nog wat er in zat. Hetzelfde als in jouw rokzakken waarschijnlijk. Steentjes, takjes, een schelp en een verloren cent. Naar de uitgevallen tandjes die ik bewaarde als waren ze van een beroemdheid zit jij al uit te kijken. Wacht nog maar efkes, zucht ik vaak met een hand die met moeite door je immer klittende krullen glijdt. Ik wil niet wachten, mopper jij dan. Popelen. Er is geen werkwoord dat je meer typeert. Hoe schoon is dat eigenlijk. Niet dat het uw taak is, maar ge hebt mij al veel geleerd.

De juf en de meester ook. Zo’n dikke merci. Er is geen plek waar ik meer vertrouwen heb in de toekomst dan in die warme school van jullie. ❤️❤️

Voila, u bent weer ongeveer mee! De zomerverhaaltjes komen er ook aan.

Met dank voor het trouwe lezen!