Het is nog net moederkesdag in Antwerpen en als ik u daar plezier mee doe wens ik u een hele mooie.
Voor de gelegenheid tekende ik woordeloze* herinneringen aan de kraamjungle waar ik vorig jaar deze tijd middenin zat.
Met 50% dank god zeg dat we dat nooit meer gaan doen en 50% beetje bleiten om exact dezelfde reden.
Aan al wie momenteel door het oerwoud gaat: moge je warm omringd zijn. Ge doet dat goed. *Voor de overlevering, want dat vierde trimester is notoir onderbelicht en voor wie zich afvraagt hoe het kan voelen, deze innerlijke monologen moogt ge erbij denken:
1. Allez seg. Hier zijn we dan. Zie nu. Ik ben het. En jij bent het ook.
2. Ja mannekes. Nen tempel is het. Ziet dat af.
3. Au. Auhau. Mannenlief. Platentectoniek. Heel dat spel* is verschoven precies. (*mijn blaas bleek achteraf)
4. Wtf. Zottigheid is dit. Wildernis.
5. Auwww. Mil-jaar gast. Ik heb dat nog nodig hoor.
6. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier nog vandaan ga. Chance, want ik wil hier nooit meer weg. My god, wat als ik hier nooit meer weggeraak.
7. Waterdiertje. Alsof ik u uit de beek gevist heb. Waar ge bij het minste wegschoot. Waar ge dan alleen uw schaduw zag. En een rimpeling. Met uw handjes die bewegen alsof ze nog door het wier gaan.
8. Geen zorgen. Ik heb u. Ik heb u vast. Gij mij ook.
9. Het is 4 uur en we zijn al 2 uur wakker. Het is gisteren. Het is morgen. Het is nacht, zeg ik u. Ela. Gij daar. Weet ge dat is, nacht? En weet ge wat we doen, ‘s nachts?
10. Goed bezig, moeder, goed bezig.
