Het is 19u13.
Prinses Puk is gevoed, gebaad en gepoetst, samen met een stuk of negen my little ponies uit de koninklijke stallen.
Alle knuffels en poppen zijn om onduidelijke redenen niet meer welkom in het bed maar liggen gerangschikt in het aanpalende circustentje.
De majesteit is voorgelezen, toegezongen en volgens de regels van de kunst - niet te strak, niet te los- als een rups ingepakt in haar jip-en-jannekedekbed.
Er is gereflecteerd over de dag die voorbij is.
De schooldag van morgen is overlopen en preventief bemopperd.
De hofdame geeft nog een knuffel.
Een kus.
Een liefdesverklaring.
Knipt het lichtje uit.
Grijpt naar de deurklink.
“MAAR IK VERVEEL ME ZOOOO”.
