Deze postjes zijn reacties op persberichten. Het eerste verscheen als opiniestuk (Merci aan De Standaard om plaats te maken voor dit wederwoordje.)
Geboorte is één van die thema’s waarbij factchecken en nuanceren binnen de woordlimiet zottenwerk is.
Net zoals het niet makkelijk is voor een gynaecoloog op een marathonconsultatiedag of voor een vroedvrouw die bij nacht tussen drie verloskamers heen en weer rent om uitgebreid te informeren en de dialoog aan te gaan. Hun harde werk en intenties staan niét ter discussie. Het systeem wel.
Laat ons beginnen met een genuanceerd debat, voorbij “techniek” en “natuur”, waarbij de rechten van zwangeren het uitgangspunt zijn. Deze discussie mag naar ons overwaaien uit al heel wat landen, zo ook Franstalig België waar ze al druk gevoerd wordt.
Want my dear fellow feminists, hier is nog veel werk.
The revolution begins with care.
Let’s get to it ✊❤️
15 april
“Risico nul” bestaat niet bij bevallen
Deze krant concludeerde in een ‘factcheck’ dat het ‘eerder waar’ is dat thuis bevallen te gevaarlijk is (DS 12 april). Kom nou. Het is 2019, het geboortedebat heeft, behalve veel meer nuance, een infuus vol feminisme nodig. De eeuwige discussie over thuisbevallingen is representatief voor zowat elk debat over geboorte. Elk basisingrediënt zit erin: bevallen is gevaarlijk, een hoogtechnologische omgeving is veiliger en zorgverleners zijn opgetrokken uit objectieve expertise. Conclusie: de beste oplossing is een huiselijke verloskamer.
De gevoeligheid van het thema mag geen excuus zijn voor simplismen. Laten we nuanceren. Want wat weten we over zwangerschap? Dat het een individueel proces is dat een eigen risico-inschatting vraagt, waarbij het nut van statistieken beperkt is. Dat wie zich op cijfers wil baseren, zal vaststellen dat je op populatieniveau niet zomaar kan concluderen dat het ziekenhuis veiliger is. Dat élke keuze, voor of tegen interventies, thuis én in het ziekenhuis, een afweging van voor- en nadelen vraagt. Dat ‘risico nul’ fictie is. Dat de rol van de ‘beleving’ van deze ingrijpende gebeurtenis fundamenteel onderschat wordt.
De beleidskeuzes van zorgverleners – ook maar mensen, met een stresserende job dan nog – zijn niet alleen maar ‘objectief’. De ‘subjectieve’ ervaring van zwangere vrouwen speelt een veel essentiëlere rol voor hen en voor de baby dan doorgaans wordt aangenomen. Tenslotte is de zwangere en alleen de zwangere beslissingsbevoegd over het eigen lijf (zie patiënten- en mensenrechten). Zonder die uitgangspunten sputtert elke uitwisseling. En laat dialoog in vertrouwen tussen zwangeren en hun zorgverleners nu net erg belangrijk zijn.
We weten dat zwangeren die kiezen om thuis te bevallen dat doen om de vertrouwde zorgverleners, om de tijd die ze krijgen en vooral om het behoud van de regie. De ‘knusse omgeving’ is minder van belang. De regie hebben betekent niet dat ze het verloop van een bevalling kunnen controleren, maar wel dat ze kunnen beslissen of en hoe er gehandeld wordt. Zwangeren hebben recht op de best mogelijke informatie – óók als die complex is – om uit te maken wat voor hen de beste opties zijn. Die keuzes zijn zelden eenduidig of echt makkelijk en de uitkomst is nooit zeker, waar je ook bevalt. Een huiselijke verloskamer, thuis of in het ziekenhuis, waar je niet geïnformeerd kan beslissen, is gewoon lekker knus ingericht seksisme.
22 april
Het Nieuwsblad waarschuwde gisteren voor een waterbevallings-hype.
Aanleiding (alweer): de veelgeplaagde Meghan Markle wil niet alleen thuis maar ook in bad bevallen. De Britse tabloids buitelen over elkaar van consternatie en noemen de duchess een “birth brat”. Een ettertje, dat door het volgen van een onnozele trend haar eigen kind en -door haar slechte voorbeeld- een hele generatie in gevaar brengt.
Noteer even: het is 2019 en dit is hoe we omgaan met zwangeren die geïnformeerd en bewust over hun eigen lijf proberen te beschikken in één van de intiemste en kwetsbaarste momenten van hun leven. Blessed be the fruit.
Ontluisterend veel informatie in de media over bevallen is zowat even genuanceerd over geboorte als mainstream porno over seks. En zwangeren verdienen beter.
Niet dat dit het onze zaken zijn, maar Meghan Markle wil dus, net als meer en meer zwangeren, graag onder water baren.
En niet dat het hier het alternatievegeboortekanaal is, maar je zou over dit onderwerp ook zoiets* kunnen zeggen:
– Watergeboorte wordt steeds vaker aangeboden, maar niet alle zorgverleners voelen zich vertrouwd en comfortabel bij deze praktijk.
– Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar waterbevalling. Over de voordelen van het gebruik van warm water tijdens de ontsluitingsfase is men het grotendeels eens. Weeën opvangen in bad kan een pijnverlichtend en relaxerend effect, kortere arbeid, minder interventies, een verhoogd gevoel van privacy en meer bewegingsvrijheid opleveren.
– Uit getuigenissen blijkt dat sommigen het water heerlijk vinden, anderen vinden er niets aan. Dat is erg persoonlijk.
– Wat de uitdrijving betreft is er meer discussie. Water lijkt te beschermen tegen knippen en er wordt gesuggereerd dat het een beschermend effect heeft op het perineum, maar daarover lopen resultaten uiteen. Water lijkt uit te nodigen tot het kiezen van een actieve baringshouding, waarbij het bekken beweeglijk blijft.
– Aandachtspunten zijn onder andere: hygiëne en temperatuur van het water en de baby zachtjes boven water laten komen, ook om de navelstreng intact te houden.
– Andere bezorgdheden over badbevalling zijn bijvoorbeeld dat het moeilijker zou zijn om bloedverlies in te schatten, infectiegevaar, longontsteking of aspiratie. Vooralsnog werden deze risico’s niet aangetoond door onderzoek bij laagrisicozwangeren. Wel wordt badbevalling om deze redenen vaak (nog) niet aangeraden of aangeboden.
– Een badbevalling is niet “veilig”. Net als alle geboortekeuzes vraagt het om een risico-afweging, waarbij statistieken interessant kunnen zijn maar afgewogen moeten worden aan de specifieke situatie.
– Geïnteresseerde zwangeren hebben recht op de nodige, volledige informatie van hun zorgverlener.
*aanvullingen en correcties welkom, hier zijn enkele links naar onderzoek:
http://opb-imgserve-production.s3-website-us-west-2.amazonaws.com/original/
bovbjerg_jmwh_2016_waterbirth_okppzo.pdf
https://www.midwiferyjournal.com/article/S0266-6138(17)30124-9/fulltext