Mensenrechten gelden op papier ook voor kleine mensen zonder papieren in overvolle, louche busjes.
Maar blijkbaar hoort het tot de dingen die gebeuren dat
een peuter op de schoot van haar ouders geraakt wordt door een politiekogel,
waarna ze van elkaar gescheiden en opgesloten worden,
een tweejarige alleen sterft
en een handvol tegenstrijdige versies volgen,
een stroom obligate haat,
officiële reacties die gewag maken van een “spijtige zaak”
en een bevel het grondgebied te verlaten.
En nu is het -veronderstel ik- de bedoeling dat we onze kinderen vertellen dat de wereld nu eenmaal zo in elkaar zit?
Vergeet het.
#justiceformawda
#justice4mawda
Oh God. Ik wist niet dat ze ze van elkaar gescheiden hadden.
Hartverscheurend. Onmenselijk.
Wat is dat daar toch in België?
Het is echt niet te bevatten. Dat je geboeid wordt afgevoerd terwijl je puk dodelijk gewond is. En dan dagen niets horen. (En dan de goegemeente: dat ge maar niet in zo’n buske moet kruipen.) Hoever kan de ontmenselijking gaan? En de criminalisering?
Er komen nu een aantal historische en politiek geladen termen in mij op, maar die ga ik hier niet neerschrijven want daar wil ik je blog niet mee bezoedelen.
Ik hoop maar dat iedereen die het hart op de juiste plaats heeft de krachten blijft bundelen om veel tegenwind te geven de komende jaren. Want het gaat hard nodig zijn.
deze geschiedenisjuf die braaf haar leerdoelen rond herinnerings- en mensenrechteneducatie probeert te halen totally agrees.