Voor moederdag mocht deze jonge mama (dat noemen ze een genereuze redactie :-)) nog eens wat vertellen over het krijgen van kinders en het vakkundige gesukkel dat daar al eens bij kan komen kijken. Merci Sofie om langs te komen! (En sorry voor de woordenstroom). Het filmpje staat hier.
De vraag was: wat wens je moeders toe, behalve een bloemeke op deze moederdag? Turns out: vanalles (dat niet in een video van 3 minuten past 😊) Dus bij deze:
Een mooie moederdag gewenst <3
Andere moederdagpostjes vind je hier, hier, hier en hier
Tot genoegen!
Ook welgekomen op de facebook en den instagram
Proficiat voor het super mooi filmpje! Ook voor jou een prachtige Moederdag gewenst en een heel mooie baby op komst. Geniet ervan…
dankjewel 🙂 bloos
Ik moest huilen van je filmpje 🤔. #dubbelezwangerschapshormonen. Erg mooi!!! Zeker met die zelfzekere krullenbol.
🙂 merci, groot geworden is ze he 🙂
Prachtig filmpje! (geen idee hoe ik icoontjes hier kan toveren via het keyboard van mijn werk-laptop – maar dus minstens een hartje)
haha dankje! <3
Waaaaaaw …… Ik heb geen woorden voor hoe fantastisch ik jouw blog vind!!
Ik ben hier toevallig terecht gekomen en ik doe al twee dagen niets anders dan alles lezen en herlezen en je prachtige tekeningen bekijken…
Even een situatieschets zodat je beseft wat dit betekent (how, hoe arrogant klinkt dat.. niet zo bedoeld, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen)
* Ik reageer nooit op blogs. Nooit. Maar ik kan het deze keer echt niet laten.
* Mijn ervaringen zijn zo totaal anders dan de jouwe.
Ik heb zelf een dochter van anderhalf jaar. Ik hoorde in mijn omgeving nooit ECHT positieve verhalen over zwanger zijn/ bevallen/ borstvoeding/ mama zijn…., altijd was er een kanttekening (… je zou beter wennen aan vroeg opstaan… en ja het is wel leuk ‘maar’…)…
Toen ik zelf zwanger werd heb ik gezegd ** foert ** ik ga wel zien hoe het gaat. En ik ben gestopt met dingen lezen over dit topic. En gestopt met luisteren naar mensen die mij goede raad wilden geven (behalve naar de gynaecoloog en naar mijn fantastische vroedvrouw).
Niet omdat ik zo zelfzeker ben, maar juist omdat ik weet hoe erg ik kan twijfelen aan mezelf….. en omdat ik diep vanbinnen waarschijnlijk zo bang was dat ik liever mn kop in het zand stak.
Ik heb zelf zoveel geluk gehad…. een fantastische bevalling, een roze wolk van hier tot ginder waar ik nu nog altijd op zit….Ik was in het begin zelfs wat kwaad dat niemand mij ooit verteld had hoe leuk het kan zijn!
Heel dit verhaal niet om te stoefen met mn eigen geluk (want ja dom geluk, dat is het, geen verdienste van mijzelf), maar om duidelijk te maken dat ik echt niet de doelgroep ben van dit soort blogs (oh sorry dat ik het zo cru zeg maar het is zo), maar f*ck ik weet niet hoe je het doet; ik kan niet stoppen met lezen en zitten janken. En ik kan me zo voorstellen hoe het is als alles niet loopt zoals het moet, want het is zo’n heftige periode, en de manier waarop je dat beschrijft…….
WAW.
Respect.
🙂 Zo tof dat je de moeite nam dit te schrijven, makes my day! ik vind het ook altijd echt heel leuk om te lezen dat roze wolken ook bestaan en dat mensen zo kunnen genieten van dat jonge ouderschap. motiveert om te onderzoeken of dat wel allemaal dom geluk is en hoe de grijze wolk best aangepakt kan worden 🙂
Jouw tekeningen doen zoiets zots met mij. Ik heb het voorbije anderhalf jaar in een waas van adrenaline, liefde en overweldigend geluk (en veel veel werk en crèchestress en weinig slaap en je kent het wel) doorgedenderd, onverwoestbaar … En nu pas sta ik eens stil bij alles en hoe zot moeilijk dat eigenlijk ook allemaal was en is en hoe straf dat wij dat allemaal doen…en retrospectief ben ik mega geëmotioneerd ook. Haha ik kan het niet zo goed uitleggen maar ja dat dus 😊❤️