maandoverzichtje voor bij de chocomelk:
1 november
1 november en ik denk aan onze papa. Ik probeer hem te tekenen maar hij laat zich moeilijk vangen. Ik heb hem al zo lang niet meer in het echt gezien dat het abstract geworden is om hem te denken. Gelukkig zijn er restjes. Hard bewijsmateriaal dat hij een liefhebber was van hippe zwembroeken en ook niet te beroerd om een emmertje water over z’n kop te laten kappen. Meerdere bevoorrechte getuigen die zeggen dat het fijn pinten pakken was met hem. Had ik zo graag een keer gedaan. Misschien aan dat meertje, in de Ardèche. Dan kon hij me alles vertellen, wat ik niet weet. Of dan konden we gewoon een beetje zitten zwijgen. Of wat emmertjes water over elkaar gooien. In onze hippe zwembroek.
2 november
Mannekes. Die derde verjaardag. Nog maar eens de tafelschikking en de gastenlijst doorgenomen. Er zijn koninklijke bruiloften waarbij meer aan het toeval overgelaten wordt.
3 november
De zee, de lucht, de duin, de puk, de drie en vier kilo zand in de onderbroek. Topdag.
4 november
De jarige zit op mijn schoot en legt aan vader, die even zucht, de immer wijzigende regels van het lottospel uit, dat in een eindeloze loop gespeeld moet worden. Gooit even later driftig met puzzelstukken die niet meteen willen passen. Het kan niet rap genoeg gaan. Al meer dan duizend dagen puk. Allez jong.
6 november
Een zondagnamiddag in de jaren vijftig.
Vader hangt de slingers op en moeder bakt een taart. We lijken wel een Tiny-boek, waarin de tafellakens ongestreken zijn en geen van de theekopjes bij elkaar passen. Je moet de grootouders iéts geven om te kunnen inslikken als ze op bezoek komen.
De puk heeft met nadruk een feestjurk aan en ontvangt de gasten, krijsend van extase door de opgebouwde suspense.
Als de langverwachte kaarsjes eindelijk met de taart op tafel worden gezet en het tijd is voor het grijsgeoefende liedje, krijgt de jarige het eventjes te kwaad.
(In een flits zie ik mezelf op zowat elk kerstfeest bij ons thuis in de jaren negentig. Gewrongen in een verfoeid bloesje met pofmouwen en stijf van de spanning omdat ik door mijn voorraad jantjesmoppen ben, heb ik me achter het gordijn verstopt.)
De puk herpakt zich en trakteert de geduldige fans in de uren die volgen op een wervelende show met drie kostuumwissels, oude en nieuwe hits, vooral veel, veel bisnummers.
Bij de debriefing in bed wil de roes niet wegzakken.
– Wanneer ben ik nu weer jarig?
– Volgend jaar puk, dat duurt nog wel even.
Even vrees ik daarmee het bestaan van elke zin beroofd te hebben.
– Volgend jaar op mijn verjaardag word ik een kleine baby en dan eet ik taart met mijn handen! Zo! Jammiiiie!
7 november
Haa, die ochtenddiscussies had ik gemist se 
❤️
16 november
De juf laat weten dat de school binnenkort bezocht zal worden door het baardig sujet uit Spanje. Het was te denken. De goedheilige liep de voorbije jaren stilletjes ons huisje voorbij. Hij was eerlijk gezegd ook niet echt geïnviteerd. Dat was vroeger wel anders. Ik had als kind elk najaar een halve dagtaak aan het popelen en het omcirkelen van plastieken brol uit de speelgoedfolder. Toch enigszins ongerust over de jaarlijkse balans mepte ik een paar weken niet te hard op mijn zus. Niettemin als de dood om het heerschap live te ontmoeten, getuigt een foto van een lijkbleke vierjarige naast een griezelige supermarktklaas van het soort dat ze vandaag niet meer maken. Maar de godvergeten magie. Het vaste vertrouwen dat elk kind wat kreeg, ook al was het een beetje louche dat ie alle huizen op de wereld op één nacht afwerkte, er was ons verzekerd dat alles kon, als je maar zoet genoeg was. Met ademloos ongeduld voor dag en dauw de trap af. De gekmakende vreugde als ze geweest waren. Dat steekje spijt dat bij vervuld verlangen hoort.
Meer dan twintig jaar later weet de puk nog van niets. Ik vind het best een drempel. Wat stop je in zo’n kopje waarin nog zoveel plaats is? Op zondag staan we aandachtig naar een vliegenzwam te kijken. Zou kabouter Pinnemuts hier wonen?, aarzel ik. Ik laat de vraag hangen, niet in staat met uitgestreken gezicht een vervolg te improviseren. Magie is mijn sterke kant niet. Wanneer de smurf nog maar eens begint over die volgende verjaardag, die er binnen zo’n 51 weken aan zit te komen, acht vader de tijd rijp:
– Eerst de sint he, pukkie, weet je wie dat is?
– Nee!
– Die komt.
– Wàt komt die doen?
– Die komt een kadootje brengen, door de schoorsteen, maar je moet een schoen zetten, verklaart vader samenhangend. Met een wortel in.
– Ja, zegt moeder, die is voor het paard. En je moet een brief schrijven. Die gaat ook in de schoen. En dan komt hij, met zijn paard, op het dak.
– Ik wil helemaal geen paard op mijn dak, zegt de puk gedecideerd. Dat maakt teveel lawaai.
– Ah. Wat wil je dan wel?
– Ik wil een koe. Een gróte koe.
– En brengt die ook iets?
– Brieven.
Zover zijn we.
29 november
Des morgens aan de keukentafel, kondigt de puk aan dat er met de sint ook een stepfiets zit aan te komen.
– Ah?, zegt moeder, ga je dat vragen in je brief?
– Neehee! Op school!
– De sint brengt stepfietsen op school?
– Neehee, de juf!
– Zo.
En moeder, die het maar niet wil snappen, vraagt wat de sint thuis zal brengen.
– Chocola!
– Ha, goed idee. Papa zal blij zijn. Kijk, puk, dan kan je hier je schoen zetten aan de haard en dan komt hij op het dak en dan brengt hij de chocola door de schoorsteen!
– Maar ik wil geen sint!, herhaalt de puk met zo’n blik van mens maak het toch allemaal niet zo ingewikkeld. Ik wil dat jij chocola brengt!
– Ah.
– Dan moet jij wel goed opletten op het dak he, mama.
Wij wensen u een mooie december toe!
Tot genoegen
Elke keer opnieuw zo schoon, zo herkenbaar, zo grappig, zo ontroerend. Ik ben en blijf fan!
Zó schoon. <3
Het feit dat ik alles op de voet volg wat je tekent en ook nog de moeite doe om de maand te herlezen zegt genoeg zeker?
Ik kocht trouwens een set door jouw getekende kaartjes op het repair fest in Gent. Helemaal blij mee!
Ma zo tof! Dankjewel!
Uw puk heeft echt de schoonste fotoboek van de wereld.
Bloohoos 😊
3 is zo leuk. En daarna wordt het nog leuker. Gefeliciteerd aan puk en jullie!
Dankjewel ❤️
die foto met die wantjes….alléé, die tekening….geweldig
Merci 😊 (en man ambras dat we daar al over gehad hebben🙈)
Een koe die brieven brengt… beter wordt het niet <3
Lang geleden dat ik u nog gelezen had om één of andere reden. Mooi blog, dat is niet veranderd 🙂
Heb onlangs ’s gelezen dat kinderen dingen worden wijsgemaakt omdat onze maatschappij ook gebaseerd is op geloofsels. Als ik me niet vergis was dat in ‘Sapiens’ van Harari. Ik vond het goed om eindelijk eens een beetje verklaring daarvoor te vinden.
Ha boeiend! Die moet op mijn leeslijst dan