Wie deze blog al een tijdje volgt, weet dat het allemaal –euh- wat moeilijk begon. En het is misschien de vraag die ik al het vaakst gekregen heb: hoe kwam je daaruit? Ik dook voor #moederkesdag in foto’s van toen. Tot voor kort had ik het niet geloofd, maar het blijkt dat de dag toch komt dat het niet meer zo bijt om terug te kijken. En dat al die vreemde dagen niet meer zo verloren lijken. Het is zonde, dat ge dat niet op voorhand weet. Bij deze: wat ik tegen mijn vroegere zelf zou zeggen, als dat kon. (U zal het mij moeten vergeven, maar ik praat nogal Mechels in mijn hoofd). Een fijne moederdag allemaal, en in het bijzonder aan de wankelende ouders out there.
Verklarende woordenlijst:
oemes: immers
en stoemelings: stilletjes, stiekem, geruisloos, zonder dat je het doorhebt
slow moms: moeders die -euh- niet vanzelf komen.
Fijne moederdag! Als je mijn schrijfsels van de vorige moederdag wil lezen: hierzo
Zooooo mooi ….
Gelukkige Moederdag, ook voor jou. ❤️
Bedankt. ‘Just’ wat ik nodig had.
*Just: exact
Prachtig, lieve schat… en pijnlijk herkenbaar!
Ik kan, zelfs na 22 jaar, nog altijd te slow zijn naar mijn goesting maar mijn kinderen zien me wel doodgraag. Dus…
Mooi lijstje tekeningen alweer!
Zo mooi. En herkenbaar…
Dat van die spiegelende ruit, alweer zo knal erop…
Gelukkige moederkesdag 🙂 <3
Prachtig! <3
Zo blij met deze good enough en vertrouwensvolle terugblik…
maar hoe onmetelijk schoon.
(en dat ik die dingen ook tegen mezelf zei, in minder mooie bewoordingen)
<3 <3 <3
ik moet er een klein beetje bijna van wenen 🙂 mooi!
Voor jou ook een late, fijne moederdag;-)!! Tot snel nog eens??
Ma zeg, hoe schóón is dit niet?? Dat van die ruit, zo boenk erop… ❤️❤️❤️
Bedankt, eerlijk waar. Het doet deugd om dat te lezen, als moeder van een baby van vier weken die soms niet weet waaraan ze begonnen is. Het geeft vertrouwen!
Dat doet zoveel plezier dat je dat schrijft. Vier weken joh. Das echt midden in de jungle! 😊 proficiat met je kleintje!