deze prentjes verschenen hier ook! (effe glimmen)
samen met een interviewke (voor wie nog wel wat kan hebben)
met veel dank aan de lieve mensen van weekend knack, dit is zo cool!
fijne moederkesdag allemaal!
en tot snel! (hier, op facebook of instagram!)
mijn moederkesdag was in mei, maar jij proficiat met de jouwe! x
ik heb beslis dat ik er elk jaar twee opeis 😉
Ja tis waar! Ik maak mij anders de 15e ook eigen! Champagne voor ons! Santé!
Geweldig. Verdiende aandacht!
Daar sluit ik me volledig bij aan 🙂
Bravo!!!
😊
Nummer *17* is geweldig (net als al de rest trouwens). Het is al jaren een van mijn favoriete nummers maar ondanks het feit dat onze ‘puk’ Otto intussen al één jaar is (sinds vorige week…hiphiphip) had ik de link nog nooit gelegd.
De draagdoek-wandelingen, zonnige uitgeregende en vooral veel nachtelijke, zijn hier nochtans talrijk.
Ik ben helemaal fan van jouw tekeningen. Het is heerlijk om te zien hoe jij kan tekenen wat velen onder ons voelen maar niet onder woorden of in beeld kunnen brengen.
Blijven gaan, chapeau en dikke merci!
wat een leuke reactie! dankjewel! proficiat met 1 jaar otto (wat een heerlijke naam ook!)
Zooooo mooi! Terechte winnares van dat blogwedstrijdgebeuren en leuk dat Knack je werk publiceert! Gelukkige moederkesdag nog!
dankjewel saar 😊
Prachtig. Het is weer alsof je in mijn hoofd hebt gekeken. 16 en 17 oooooooooh. Dat was één van mijn eerste gedachten toen ik pas pas pas moeder was: hier gaan al die liefdesliedjes dus gewoon over. Ik kan nog altijd heel luid meekwelen met ‘Als ze lacht’ van Yevgueni en dan dromerig in de verte staren en denken aan die eerste dagen dat ik mama en totaal overdonderd was.
als ze laaaacht! jaa!
’t Is weer eens een herinnering aan “oh ja ik ben mama”, zelfs na negentien jaar ploeteren en niet goed weten hoe het nu moet. Alle nagels op de kop! Schitterend. En prachtig interview trouwens.
merci tiny 🙂 ik was er zo zenuwachtig over. moeilijk joh zo’n interview, om kort en genuanceerd iets te zeggen waar liefst nog een soort boodschap in zit. chapeau voor al die mensen die aan de lopende band interviews geven, slopend denk ik.
wat een geweldig goed verwoorde bedenkingen en ideeën heb je daar gezegd! en je tekeningen waren zo heeeeeerlijk herkenbaar!! ik moest wel erg lachen met de laatste 🙂 ik ben zoooo hard fan van alles wat je hier weet te creëren!!
<3! (ik vind de laatste het leukst, maar ik heb dan ook een slecht karakter) zo blij met zo'n toffe lezers. en zo grappig om zien op welke onmogelijke uren die arme jonge ouders hier komen lezen. tenzij ze allemaal in rio zitten, zijn er een paar die er erg moeilijke nachten op hebben zitten precies. vuistje he mannekes!
ik woon sinds een paar maanden in Amerika, dat verklaart waarschijnlijk al heel wat 😉
aaah maar dat is een opbeurender verklaring 😊
alleen maar hartjes!
en ook … ik zou zo graag de mensen die achter sommige blogs staan eens in het echt willen leren kennen, jij staat met stip op 1 (geen emoticons beschikbaar voor de moment, maar hier zou nu een manneke met rode kaakskes staan)
☺️ laat t blozen mr aan mij over ze
Dit is te mooi allemaal en zelfs nog herkenbaar voor een moeder met bijna 21 jaar ervaring.
Een puber zou ook nog in het laatste plaatje passen, met dan als laatste tekening hij/zij die een sigaret/joint opsteekt en in hogere sferen komt …
Ik mis u. Tijd dat het wat kalmer wordt dat we terug op date kunnen. Top artikel. En ik ben fier op u, gij tof mens! ❤
Herkenbaar, vooral de laatste! Zo blij dat jij er bent, nu meer dan ooit…
Super!
Weeral zo mooi! En nummer 17: openbaring! Zo had ik het nog nooit bekeken (gehoord) maar nu heb ik een perfect excuus om één van mijn favoriete liedjes in mijn dochters hun baby-boekjes te schrijven (wanneer ik daar nog eens aan toe kom…) Bij de geboorte van mijn oudste dochter heb ik ‘Een echte’ van Faberyayo erin geschreven. Daar kon ik toen zo hard bij beginnen wenen (hormonen en geen slaap…) ook al klopt het niet helemaal… 🙂