Met sympathie voor #rodeneuzendag dat het taboe wil verbreken over jong zijn met psychische problemen. Hoewel preventie en (beschikbare en betaalbare) zorg op maat geen goed doel, maar een politiek speerpunt zouden moeten zijn. Besparen op zorg zal ook hier weer veel kosten.
volg ons hier voor meer (en luchtiger)
[…] Bron: neverland […]
[…] dan lees ik dit. En ik weet dat mijn dierbare Coeur haar verhaal anders is en groter. Maar er schuilt zo veel […]
[…] De geweldige dame achter ‘Le coeur à marée basse’ tekende ook een hele mooie blog over dit thema. Check haar blog hier. […]
[…] durf het bijna niet zeggen, maar: wordt vervolgd. (staat eigenlijk hier al een beetje).(en dit was het vervolg […]
[…] jaar werd ik rond deze tijd erg geraakt door de “Neverland”-post van Le Coeur à marrée basse en dit jaar stond ik begin november aan de grond genageld bij het filmpje van lerares Ann die een […]
[…] waarbij ik altijd reikhalzend uitkijk naar het volgende logje als ik aan het laatste plaatje kom. Deze blogpost is mijn persoonlijke […]
Amai. Onder de indruk. Zalig herkenbaar en geweldig mooi!
Wauw, hier word ik stil van…
Leuk is niet het woord, maar ik heb wel een sterretje aangevinkt, want: ja. Dit.
En jij bent een sterretje, spook, zelfs in jouw eigen diepste duisternis, vanaf de eerste stomme busrit naar een modderig touwenparcours met 4STWa.
4stwa 🙂 serieus. hoe tof was dat! (vooral dat wij ni moesten meedoen dan) (moewaha)
Zo herkenbaar, zo intens, zo…
ik hou van je openhartigheid hier, en van je mooie kijk en nog mooiere tekeningen!
x
Wat een wondermooie tekeningen alweer. En zo herkenbaar. “en jaren waarvan me gezegd was dat ze de schoonste zijn”. En toch komt er telkens opnieuw een horizon (die ik niet meer verwacht). Prachtig! Xxx.
Wat mooi. Wat eerlijk. Wat herkenbaar. Wat rauw ook…
Ik bewonder je mateloos, voor hoe je je durft blootgeven, voor hoe je steeds weer ráák bent met woord en beeld.
En nu ga ik effe een potje janken 😉
O Marée.
Ik voel me steeds meer vereerd dat ik op de eerste rij mag staan, dat ik van dichtbij mag toekijken hoe jij al die dingen in kaart brengt waar we zo door overrompeld werden. Terugkijken en zien hoe mis het allemaal was. Hoe weinig hulp er was en hoe nutteloos de hulp die er wel was. Hoe slecht voorbereid op het leven we waren, en hoe fragiel.
Je boek is nog niet uit, en ik kan mijn 18-jarige en 30-jarige zelf geen kado´s geven, dat weet ik wel. Maar in gedachten geef ik die twee jonge vrouwen dit boek. In gedachten zie ik hen erdoor bladeren en huilen, en zie ik hoe een stukje eenzaamheid zich oplost.
zo mooi!
Ik kan alleen maar zeggen: wow… Veel gaat door me heen als ik dit lees en zie… Prachtig, buitengewoon. Respect!!
Gek hoe anders die jaren voor mij geweest zijn en toch bruist er plots vanalles in mijn hoofd en lijf. Wat hou ik veel van de woorden bij jouw beelden, of de beelden bij jouw woorden want ik vind ze allebei even krachtig, prachtig, toverachtig. Is het alles wat constant aan jou trekt dat je zo apart, zo recht naar het hart maakt? Bedankt om jezelf zo heldhaftig met ons te delen.
Je hebt me stil gekregen ….
Wow
Dankje… ❤ ik zou nog zoveel meer willen zeggen, maar ik kan me (nog steeds) niet goed uitdrukken met woorden als het over zo’n onderwerp gaat. Bedankt om ook een deel van mijn (oude) gevoelens zo mooi uit te beelden…
Die tekeningen van jou zijn om in te verdwalen…
Wat eerlijk van je om dit hier te publiceren. Ik hou vooral van het positieve lichtpuntje op het einde…
De manier waarop je de dingen verwoord en getekend krijgt zijn zo schoon !
Hier word ik stil van.
Wauw. Hier ben ik ook stil van. Van de inhoud en van jouw manier van onder ‘woorden’ brengen… Je neemt ons echt volledig mee in je (vroegere) wereld… en toch ook telkens weer dat beetje humor (“Mijn 9-jarige …”). Je bent een straffe madam! Zelden iets gelezen dat me zo weet te raken!
… Raak. x
En oh, het spijt me dat ik het moet zeggen, maar je zal dat boek echt moeten schrijven. Ik meen dat.
Als er een boek komt, zal ik ook geen seconde aarzelen om het te kopen.
Hier word ik weer erg stil van.
Dank je.
Dit raakt me en biedt troost op dit moment.
Respect voor je openheid en talent!
Wat ongelooflijk mooi.
Amai, meid! Schitterend ‘verbeeld’, wat een talent ben jij, zeg… Respect voor je afgelegde parcours, wauw.
En elke keer sta ik nog meer versteld…van je tekeningen, van je openheid, van het geheel! Magnifiek!
Waw, heel mooi en ook herkenbaar. Ik hoop dat je uiteindelijk (net als ik) jouw horizon vindt die, hoewel kleiner, ook veel warmer is dan je ooit had gehoopt. Goeie moed!
Heel mooi. En ook niet natuurlijk. Maar vooral dapper en goed dat je nu staat waar je staat.
Ongelooflijk straf. En herkenbaar hier. Je bent een toptalent. x
boing!!! die hakt erin! prachtig en droevig ineens…
Waauuuw…
Telkens zo innemend…
Wat een talent!
*slik* en niet te vatten hoeveel snaren jij kan raken!
Boenkderop! Wat een talent! En verder: stilte. <3
Dit is echt niet normaal mooi. Ik wil er zo veel over zeggen maar langs de andere kant ook niet, want jouw woorden zijn hier genoeg. Dankjewel voor je posts die altijd maar sterker worden. Je hebt sowieso hier ook een koper wanneer (niet als) het boek er komt.