Allez, de mondial is begonnen zenne.
Vader komt thuis, smijt -tijdelijk genezen van zijn opruimneurose- zijn rugzak tegen de grond en zet de livestream op. Puk kruipt en stoemelings en dankbaar op zijn schoot. Twee schoeljes in een stilzwijgend complot. Wat nou huisregels over geen schermen bij het eten en zo. Hier prangen andere kwesties. - Waarom heeft die ene meneer zwart aan?
- Mag ik ook eens mee voetballen?
- Waarom hebben ze maar één bal?
Als ze maar niet peinzen dat dat hier elken dag gaat pakken, denkt moeder.
Brengt toch maar twee bordjes ratatouille, om nog wat langer naar die twee te kunnen kijken.
Ieder zijn guilty pleasures niewaar 😊
