Hoe dat ge het blijft doen, zo met een paar tekeningen knal erop… Waw.
Laden...
damngoodsoffie says:
Wow. Waarom kan ik maar 1 keer liken? Ik wou dat ik dit had kunnen lezen toen ik twee jaar geleden mijn eerste probeerde te voeden. Ik stuur je meteen rond naar al mijn moederende vriendinnen.
Prachtig! Hier gelukkig wel goede BV-start, maar na zes maanden stroomde er niets meer. En dan krijg je de wind van voren op al die die hard-BV-fora :)…
merci 🙂
ik aarzelde nogal om iets over babyvoeding te tekenen. het kan zo’n mijnenveld zijn van diepe overtuigingen en oprecht heftige emoties. maar dan dacht ik: ik had er zelf wel graag meer getuigenissen over gelezen, voor ik eraan begon. en zodoende 🙂
Laden...
damngoodsoffie says:
Ha, ik blijf er maar naar kijken, naar je tekening. Die beentjes … Man, wat heb ik verdrietig naar gelijkaardige beentjes gekeken twee jaar geleden. En die fles die omvalt in de frigo! Het kostbare goud. Geen druppel mocht verloren gaan.
Maar een troost: het kan ook zo veel beter gaan. Ik heb een paar maanden geleden dit geschreven: https://poffie.wordpress.com/2015/04/01/to-breastfeed/
Het gaat nog steeds niet vanzelf maar het is wel veel minder een lijdensweg dan toen ik helemaal niets geen sikkepit van baby’s en borstvoeding wist.
Laden...
Kato says:
Maar echt, boenk erop, noem ik dat. Hoe doe je het toch. (Ik vraag mij wel altijd af waar in godsnaam jij al die tijd haalt om die fantastische tekeningen te maken :-))
Een gekend fenomeen hier! Maar waar ik dan met mijn handen in het haar zat (en soms nog zit) en wanhopig voor mij uit zat te staren zit jij zulke pareltjes te maken! Ik hoop zoals velen hier dat er ooit een boek van je verschijnt. Ik ben erg geïntrigeerd en vind je tekeningen prachtig en verhalen pijnlijk/ontroerend herkenbaar.
soms haal ik eens een hand uit mijn haar om er een pen mee vast te pakken, very glamourous allemaal hoor 🙂 bedankt voor de leuke feedback, dat geeft goesting om verder te doen!
Laden...
Jolien says:
Hey! Ik heb een zoontje van 14 weken en wat jij nu met je kleintje meemaakt met de borstvoeding; zoooo herkenbaar! Ik zie me ook nog zitten met de kolfmachine, mijn man in de zetel met het flesje. Alle druppeltjes ook willen opvangen.
Ik heb helaas de courage niet gehad om door te zetten, en heb daar nu écht wel spijt van, maar op het moment dat ik het opgaf, leek het voor mij de enige keuze. Het zal allemaal wel stromen, en je kindje zal wel groeien. Het consultatiebureau; luister er aub niet naar. Laat je maar goed begeleiden door je vroedvrouw en lactatiedeskundige. Dat zijn échte schatten om te koesteren. En geniet, geniet, geniet van je baby. Want elke dag verandert er wel iets. En elke kleine stap is zo mooi om mee te maken… 🙂 (Dat moet ik mezelf ook vaak zeggen, als mijn hormonen mij weer eens (en veel te vaak) liters doen huilen)
echt een berichtje van uit de loopgraven dus 🙂 bedankt! héél herkenbaar wat je schrijft. die spijt snap ik goed, zo rot dat je zegt dat je geen keuze had, want daar lijkt me alles om te draaien. ik heb lang op dat genieten gewacht, ben erg blij voor je dat je dat nu al kan (door de wolken heen, uiteraard 🙂 )
Als borstvoeding kolven is, is wat je ook doet een reden om je schuldig te voelen. Jij voelt je slecht omdat je stopte, ik heb me heel lang schuldig gevoeld omdat ik te lang met kolven en aanleggen en blijven proberen heb voortgedaan. Mijn dochter, die heeft me van ‘het ligt aan mij’ gedachten verlost. Eén minuut na haar geboorte was het al overduidelijk: dat was borstvoeding en dat heeft mijn zoon echt helemaal nooit gekund. Wat ze ook beweren, soms lukt het gewoon niet. En dat is echt niet altijd de schuld van de moeder en ligt ook niet altijd aan niet genoeg proberen. Ik hoop maar dat deze woorden van een vreemde je gevoel van tekortschieten een beetje kunnen verminderen…
Laden...
Ann says:
Je moet hier echt een boek van (laten) maken!!! Dit is niet gewoon goed of heel goed, dit is echt top.
Vijf zonen groot gekregen en slechts bij zoon twee onafgebroken borstvoeding kunnen geven tot hij … 6 weken was en ik terug aan het werk moest. Ik wilde wel, maar de melk niet. Flesjes dus en ze – de zonen uiteraard – zijn toch boven de 1,80m uitgegroeid… Mijn slechte-mamagevoel was snel weer weg en ik moest het met niemand delen, want er werd toen gewoon niet over gesproken.
Hoe dat ge het blijft doen, zo met een paar tekeningen knal erop… Waw.
Wow. Waarom kan ik maar 1 keer liken? Ik wou dat ik dit had kunnen lezen toen ik twee jaar geleden mijn eerste probeerde te voeden. Ik stuur je meteen rond naar al mijn moederende vriendinnen.
Prachtig! Hier gelukkig wel goede BV-start, maar na zes maanden stroomde er niets meer. En dan krijg je de wind van voren op al die die hard-BV-fora :)…
Prachtige blog, dankje om dit te delen.
merci 🙂
ik aarzelde nogal om iets over babyvoeding te tekenen. het kan zo’n mijnenveld zijn van diepe overtuigingen en oprecht heftige emoties. maar dan dacht ik: ik had er zelf wel graag meer getuigenissen over gelezen, voor ik eraan begon. en zodoende 🙂
Ha, ik blijf er maar naar kijken, naar je tekening. Die beentjes … Man, wat heb ik verdrietig naar gelijkaardige beentjes gekeken twee jaar geleden. En die fles die omvalt in de frigo! Het kostbare goud. Geen druppel mocht verloren gaan.
Maar een troost: het kan ook zo veel beter gaan. Ik heb een paar maanden geleden dit geschreven: https://poffie.wordpress.com/2015/04/01/to-breastfeed/
Het gaat nog steeds niet vanzelf maar het is wel veel minder een lijdensweg dan toen ik helemaal niets geen sikkepit van baby’s en borstvoeding wist.
Maar echt, boenk erop, noem ik dat. Hoe doe je het toch. (Ik vraag mij wel altijd af waar in godsnaam jij al die tijd haalt om die fantastische tekeningen te maken :-))
🙂 de nacht is nog jong zullen we maar zeggen 🙂
Een gekend fenomeen hier! Maar waar ik dan met mijn handen in het haar zat (en soms nog zit) en wanhopig voor mij uit zat te staren zit jij zulke pareltjes te maken! Ik hoop zoals velen hier dat er ooit een boek van je verschijnt. Ik ben erg geïntrigeerd en vind je tekeningen prachtig en verhalen pijnlijk/ontroerend herkenbaar.
soms haal ik eens een hand uit mijn haar om er een pen mee vast te pakken, very glamourous allemaal hoor 🙂 bedankt voor de leuke feedback, dat geeft goesting om verder te doen!
Hey! Ik heb een zoontje van 14 weken en wat jij nu met je kleintje meemaakt met de borstvoeding; zoooo herkenbaar! Ik zie me ook nog zitten met de kolfmachine, mijn man in de zetel met het flesje. Alle druppeltjes ook willen opvangen.
Ik heb helaas de courage niet gehad om door te zetten, en heb daar nu écht wel spijt van, maar op het moment dat ik het opgaf, leek het voor mij de enige keuze. Het zal allemaal wel stromen, en je kindje zal wel groeien. Het consultatiebureau; luister er aub niet naar. Laat je maar goed begeleiden door je vroedvrouw en lactatiedeskundige. Dat zijn échte schatten om te koesteren. En geniet, geniet, geniet van je baby. Want elke dag verandert er wel iets. En elke kleine stap is zo mooi om mee te maken… 🙂 (Dat moet ik mezelf ook vaak zeggen, als mijn hormonen mij weer eens (en veel te vaak) liters doen huilen)
echt een berichtje van uit de loopgraven dus 🙂 bedankt! héél herkenbaar wat je schrijft. die spijt snap ik goed, zo rot dat je zegt dat je geen keuze had, want daar lijkt me alles om te draaien. ik heb lang op dat genieten gewacht, ben erg blij voor je dat je dat nu al kan (door de wolken heen, uiteraard 🙂 )
Als borstvoeding kolven is, is wat je ook doet een reden om je schuldig te voelen. Jij voelt je slecht omdat je stopte, ik heb me heel lang schuldig gevoeld omdat ik te lang met kolven en aanleggen en blijven proberen heb voortgedaan. Mijn dochter, die heeft me van ‘het ligt aan mij’ gedachten verlost. Eén minuut na haar geboorte was het al overduidelijk: dat was borstvoeding en dat heeft mijn zoon echt helemaal nooit gekund. Wat ze ook beweren, soms lukt het gewoon niet. En dat is echt niet altijd de schuld van de moeder en ligt ook niet altijd aan niet genoeg proberen. Ik hoop maar dat deze woorden van een vreemde je gevoel van tekortschieten een beetje kunnen verminderen…
Je moet hier echt een boek van (laten) maken!!! Dit is niet gewoon goed of heel goed, dit is echt top.
ik ben fan van je tekeningen!!
Dat je dit alles wat toch zo moeilijk voelt met zoveel humor kan verwoorden!
Fantastisch!!!! En zoals hierboven al gezegd: boenk erop!!!
dankjewel 🙂 en welkom!
Vijf zonen groot gekregen en slechts bij zoon twee onafgebroken borstvoeding kunnen geven tot hij … 6 weken was en ik terug aan het werk moest. Ik wilde wel, maar de melk niet. Flesjes dus en ze – de zonen uiteraard – zijn toch boven de 1,80m uitgegroeid… Mijn slechte-mamagevoel was snel weer weg en ik moest het met niemand delen, want er werd toen gewoon niet over gesproken.
VIJF zonen 😳 waar is mn emoji die zn hoed afdoet! wow 😊