Ik krijg er alweer kippevel van. Goh, meid, wat is dit prachtig. Wanneer geef je je eerste boek uit? Ik wil graag een gesigneerd exemplaar.
En nu wacht ik vol spanning op de volgende aflevering.
1 woord: WAUW! Wat een geschenk om je gedachten en gevoelens zo te kunnen neerzetten. Zo vele herkenbaar…
Laden...
Justine says:
Ik kan bovenstaande comments alleen maar beamen: wauw!
Vooral dat ene zinnetje; “ik nam de ene foto na de andere, om vast te leggen wat mijn hoofd niet registreerde”. Zo voelde het bij mij ook. Ondertussen is mijn zoontje 10 maanden, maar sta nog dagelijks stil bij die grote leegte in mijn geheugen, waar eigenlijk de eerste herinneringen aan mijn kind zouden moeten zitten. Door mijn keizersnede en de bijhorende medicatie, herinner ik me niets van de eerste uren na zijn geboorte. Moeilijk te omschrijven, maar jij doet het in 1 zinnetje…
merci 🙂 crazy he die fog die dan in je hoofd zit, ik herinner me dat ik dacht: dit raast me voorbij en ik ben het aan het missen. mijn immer nuchtere lief verzekert me evenwel dat ik weinig wereldschokkends gemist heb 🙂
Ik krijg er alweer kippevel van. Goh, meid, wat is dit prachtig. Wanneer geef je je eerste boek uit? Ik wil graag een gesigneerd exemplaar.
En nu wacht ik vol spanning op de volgende aflevering.
*bloos* merci 🙂
Hoe prachtig is dat hier allemaal! Ik blijf volgen, zeer zeker.
merci beaucoup 🙂
1 woord: WAUW! Wat een geschenk om je gedachten en gevoelens zo te kunnen neerzetten. Zo vele herkenbaar…
Ik kan bovenstaande comments alleen maar beamen: wauw!
Vooral dat ene zinnetje; “ik nam de ene foto na de andere, om vast te leggen wat mijn hoofd niet registreerde”. Zo voelde het bij mij ook. Ondertussen is mijn zoontje 10 maanden, maar sta nog dagelijks stil bij die grote leegte in mijn geheugen, waar eigenlijk de eerste herinneringen aan mijn kind zouden moeten zitten. Door mijn keizersnede en de bijhorende medicatie, herinner ik me niets van de eerste uren na zijn geboorte. Moeilijk te omschrijven, maar jij doet het in 1 zinnetje…
merci 🙂 crazy he die fog die dan in je hoofd zit, ik herinner me dat ik dacht: dit raast me voorbij en ik ben het aan het missen. mijn immer nuchtere lief verzekert me evenwel dat ik weinig wereldschokkends gemist heb 🙂